Şimdiki evliliklere bakıyorum da, ne kadar menfaat üzerine kurulu, ne kadar çıkarcı. Biliyorum, çok kızacak bazı insanlar bana ama doğru gözlem yaptığımı düşünerek yazıyorum bu yazımı. Uzun zamandır da yazmak..
Şimdiki evliliklere bakıyorum da, ne kadar menfaat üzerine kurulu, ne kadar çıkarcı. Biliyorum, çok kızacak bazı insanlar bana ama doğru gözlem yaptığımı düşünerek yazıyorum bu yazımı.
Uzun zamandır da yazmak istediğim bir konu aslında. Sanki bir ticarethane olarak bakıyor insanlar bu kuruma. İnsanlar diyorum, çünkü ebeveynler de bu algıyı tetikliyor. Evlilik, uzun soluklu bir ve beraber olmayı gerektiren bir müessese. Ve bana göre, hala çok kutsal olması gereken bir oluşum. Ama şu son yıllarda yaşanan evlilikler ne acıdır ki, bu bilinçten uzak yaşanıyor, yaşanıyor ve bitiyor hatta, tükeniyor birliktelikler, tükeniyor olmayan sevgiler..
Sonrasında da, bir dünya maddi manevi zararla sonlanıyor güya büyük hayallerle kurulan evlilikler.Üstelik sadece çiftler zarar görmüyor bu durumda, aileler de zarar görüyor ve varsa dünyaya getirilen çocuklar.
Dünyaya getirilen çocuklar diyorum,çünkü o çocuklar dünyaya bizler,sizler istediğimiz için dünyaya geliyor.Ve pek çok ebeveyn,hala çocukların aileyi kurtaran bir unsur olduğunu zannediyor.Oysa bilmiyorlar ki, kurtarıcı olarak gördükleri çocuklar ileride, pekçok maddi manevi sorumluluk yükleyecek omuzlarına ve evliliklerine.
Sorumluluklardan bihaber olan, hala kendi geçmişine takılıp kalan,anne baba olma sorumluluğunu taşıyamayacak karakterde olan insanların, bir ve beraber olmaya çalışmaları çok ütopik geliyor bana.Sırf evlenmek olsun diye evlenenden tutun da, evlenirim ama ben yapacağımı yine yaparım zihniyeti, bence uzun soluklu olmasını engelliyor evliliklerin.
Ailelerin yeni kurulan müesseselere müdahil olması,(ki herkesin evladı,anası babası kendine kıymetlidir)da yine başka bir unsur.Sevgi yok sevgi, şimdiki evliliklerde.Zaman içerisinde ,sadece alışkanlık haline geliyor evlilikler.Önce eşler birbirlerini sevmeli,sadece ihtiyaçların karşılandığı bir birliktelik değildir Evlilik.
Sevgi,saygıya dönüşür zaman içerisinde.Evlilik demek,her şartta bir ve beraber olabilmektir.Zor zamanda da,hastalıkta da,mutlulukta da.Varla var olabilmektir,Yokta da yoku bilmektir.Gözü çok yükseklerde olmamak demektir,emek demektir,çaba demektir.Emek verilmezse bir ilişkiye, çok çabuk vazgeçilebilir herşeyden.Biz sonradan görme bir Ülke’de yaşayan bir toplumuz ne yazık ki.
Her şeyimiz tam tekmil olsun istiyoruz.Hiçbir şey için çaba sarf etmiyoruz.Her işin kolayına kaçıyoruz.Analar Babalar eksiksiz evlendirmeye gayret ediyor çocuklarını.O’yu da olsun, Bu’yu da olsun diyerek binbir zorlukla.Sonrasında da en ufak bir ihtiyaçları karşılanmadığı zaman çiftlerden birinin, evlerin içerisinde kıyametler kopuyor.
Bırakın analar babalar, bazı şeyleri eksik olsun çocuklarınızın,biraz kendileri gayret etsinler eksiklerini tamamlamaya.Kendileri çabalasınlar bir şeyleri edinmeye.Düşüp kalkmadan,öğrenemeyecekler yaşamı,yok öyle armut piş ağzıma düş. Sizlerin evlenirken her şeyiniz dört dörtlük müydü?
Sizler de genç oldunuz,herşeyiniz tam tekmil miydi?Ama bir çaba sarfettiniz,gayret gösterdiniz birşeyleri edinmeye.Bırakın, onlar da gayret göstersinler,evliliklerini ayakta tutmak için emek versinler.Birbirlerini sevmek için çabalasınlar.Gece uyurken,üstünü açık gördüğünde birbirlerinin üstünü örtebilsinler.
Üşüdün mü diye birbirlerine sarılabilsinler,sevgilerini de ifade edebilsinler birbirlerine,tepkilerini de büyütmeden.Doğru iletişim kurabilsinler birbirleriyle.Birbirlerine güvenmeyi de öğrenebilsinler.Lütfen anneler babalar özellikle de anneler,çocuklarınızı seviyorsanız onların hayatına çok müdahil olmayın.
Çocuklarınızın evlilikleriyle alakalı sorunlarını, kendilerinin çözmesine izin verin.Zaten çözemedikleri noktada, sizlerden yardım isteyeceklerdir evlatlarınız.Bir süre izleyici olarak izleyin en azından onları.Hatalarını gördüğünüz noktada, uygun bir dille tabii ki uyarın onları.Ama söylediğim gibi müdahil olmayın yaşamlarına.
Bir kız çocuğu,babası gibi bir erkek ister karşısında,bir erkek çocuğu da annesi gibi bir kadın.Doğanın kanunu bu.Kaldı ki artık iletişim çağında yaşıyoruz,herkesin ellerinin altında cep telefonları var.Çocuklarınızın telefonda dahi sesinden manalar çıkarmaktan vazgeçin.Ve gençler,sizlere de çok görev düşüyor.
Her olayınızı ananıza babanıza aksettirmeyin,kendi hayatınıza siz yön vermeye ve sorunlarınızı eşinizle birlikte siz çözmeye çalışın.Dışarıdan insanları bir kere sorunlarınıza ortak ederseniz,bunun önüne geçemezsiniz.Büyüklerinizi de üzmeye hakkınız yok. Bu bilinçte davranırsanız,bir bütünün parçası olduğunuz mesajını verirsiniz karşınızdakilere, sizin de bir hayatınız olduğu gerçekliğini yaşar ve yaşatırsınız.
Hatalar,hatalarımız olacaktır.Önemli olan hatalardan ders çıkararak ve geçmişe takılarak değil,geleceğe umutla bakacağımız yarınlar sunabilmektir birbirimize…
Sevgiyle…
